Het Overbrook Hospital in Chiang Rai

Op weg naar Chiang Rai, kreeg ik last van mijn grote teen, waarmee ik  enkele dagen ervoor de confrontatie met een stoeprand was aangegaan. Pijnlijk zo'n nederlaag!
Gauw vergeten maar!
Die nacht in de bus merkte ik dat mijn teennagel voor de helft los zat en ontstoken was. En dat vlak voor we naar Laos zouden gaan, waar de gezondheidszorg niet als erg goed te boek staat. Om problemen te voorkomen zijn we de volgende dag naar het ziekenhuis gegaan. Een ervaring op zichzelf, al had ik dit liever willen vermijden. Eerst naar de afdeling consultaties en dan door naar de EHBO want mijn nagel moest verwijderd worden. Ondertussen stond het zweet op mijn voorhoofd, ging mijn hart als een gek tekeer en vroeg ik mij af of dit wel goed ging aflopen.
Na 4 injecties rondom de nagel (ja, dat voel je wel even) werd mijn nagel keurig en steriel ( zoals bij ons in de OK) geamputeerd. Ha, ha.
Nu 14 dagen lang een verbonden teen, een antibiotica kuur en pijnstillers en hopen dat het er weer mooi uit komt te zien. De behandeling was uitstekend: aardige zusters
 ( " you pain miss?") en een zeer competente arts. Een ervaring rijker, maar jammer dat het zo pijnlijk was. 
En nee, bij dit verhaaltje geen foto.
Natuurlijk hebben we hier ook een leuke tijd gehad en veel gezien zoals de White Temple, de Black House, de long- neck village,  een prachtig natuurreservaat, de Clock Tower, de Wat Phra Kaeo, de Golden Triangle en heerlijk gegeten en rondgestruind  op de Night Bazaar, maar voor mij blijft Chiang Rai onlosmakelijk verbonden met het  Overbrook Hospital.