Angkor Wat, het grootste tempelcomplex ter wereld.

Na een paar heerlijke dagen in Don Khône gaan we Laos verlaten en per bus op weg naar Cambodja.
Bij de grens een oponthoud van 2 uur om de visa te regelen. Vlak na de grens werd de Laotiaanse bus verruild voor een Cambodjaanse minibus.
Na zo'n 100 km gereden te hebben (vaak met een snelheid van maar 40 km per uur in verband met snelheidscontroles) hoorden we een knal, waarna een gesis: een klapband! De bus werd aan de kant gezet en in plaats van een rode gevaren driehoek werd er zo'n 3 meter voor en achter de bus wat takken neergelegd; ach ja, zo kan het ook.
Een uur later, met een twijfelachtige  reserveband, werd de weg vervolgd naar Siem Riep, van waaruit de meeste toeristen Angkor bezoeken.
Aan ons de beurt!
Er is heel veel geschreven over de geschiedenis van Angkor; ik vertel hier wat ik het interessantste vond en voor de liefhebbers: Wikipedia en reisgidsen genoeg voor alle details.
Angkor was de hoofdstad van het Khmer rijk dat tussen 800 en 1432 zowat heel Zuidoost-Azië domineerde. De beschaving van de Khmer was zijn tijd ver vooruit. In Angkor woonden 1 miljoen mensen, terwijl in die tijd de steden in Europa meer op dorpen leken.
Angkor Wat, de trekpleister, was de hoofdtempel van Angkor. Deze tempel is de grootste tempel en ligt, heel idyllisch, midden in de jungle. Hij is in etages gebouwd, bevat veel gedetailleerd beeldhouwwerk en heeft verschillende stijlen.
Rondom de tempel ligt een 200 meter brede gracht en daaromheen was de oude stad Angkor gebouwd; deze stad is verloren gegaan omdat de meeste huizen van hout waren in tegenstelling tot de tempels die van zandsteen gemaakt zijn.
In de 15e eeuw verliet de Khmer deze streek en werd Angkor min of meer een mythe.
De Fransman Henri Mouhot heeft in de 2e helft van de 19e eeuw bekendheid gegeven aan deze site door zijn reisverhalen te publiceren in het Westen.
Heel indrukwekkend!
Jammer genoeg waren we niet de enige toeristen. Met bussen vol werden ze aangeleverd; tuk tuk en scooters hielpen ook een handje mee en dit alles zorgde ervoor dat het moeilijk was om een momentje alleen te zijn in dit toch zo enorm grote complex.
De volgende dag hebben we Siem Riep verkend, een stad die vooral van het toerisme leeft en waar het avond- en nachtleven intensief is. Vanuit de bars, restaurants van Pubstreet, Pub Lane en de omringende straten in het centrum schalt luide muziek, de één nog harder dan de ander en overal grote uithangborden met neonverlichting.
Echt ik ben nog nergens zo'n straat tegengekomen, overdag bijna verlaten, maar '
s avonds krioelt het er van de toeristen, die na een dagje cultuur veel Angkor biertjes achteroverslaan. 
Wat een contrast!