Shymkent, Turkestan en Saïran

 
 We hebben de nachtbus naar Shymkent genomen, een 9 uur durende rit.
De grensovergang van Kirgizië naar Kazakstan zou het filmen waard zijn geweest. We moesten al een eind voor de grens de bus uit en lopend verder. Paspoortcontrole en dan met zijn allen een soort van ijzeren kooi in.
Aan het eind daarvan gesloten hekken die af en toe geopend werden om ongeveer 10-15 mensen door te laten. We zaten opeengepakt en iedereen wilde vooraan staan en duwen, voordringen was de gewoonste zaak van de wereld. Dit heeft 2 uur geduurd voordat wij aan de beurt waren; en dat midden in de nacht. 
Opeens begon het te onweren en liet men iedereen tegelijk door! Wij waren net in het piepkleine douane kantoortje voor de 2e paspoortcontrole toen de hele meute dit hok binnen kwam rennen. Chaos!!
We waren als één van de laatsten aan de beurt en waren bang om onze bus te missen met vreemd genoeg alle bagage aan boord, die niet gecheckt werd. 
Enfin we zijn goed aangekomen in Shymkent, een stad die op een van de zijderoute's ligt alhoewel hier nog weinig van te zien is.
Shymkent is één van de dichtstbevolkte steden van Kazakstan, is verschillende keren verwoest en staat bekend om zijn grote bazaar. 15 % van de bevolking is afkomstig uit Oezbekistan.
Deze stad is een goede uitvalsbasis om naar Turkestan te gaan, 165 km ten noorden van deze stoffige stad.
Turkestan is zo'n 1500 jaar oud en staat bekend om het mausoleum van de dichter  Yasawi. Het is een belangrijke bedevaartplaats. Magnifique!
Hier kun je uren ronddwalen tussen de paleizen en monumenten en hebben we kennis gemaakt met een Oezbeekse familie die met ons op de foto wilde.
De volgende dag hebben we Saïram bezocht, een stadje dat ook op de zijderoute ligt en 3000 jaar oud is. Hier is Yasawi geboren en bevindt zich het mausoleum van zijn moeder: het Karashash-Ana mausoleum.
Het stadje zelf is slecht onderhouden en ziet er vies uit. Ondanks de hitte durfden we nergens iets te gaan drinken en te eten en hadden we moeite om een busje terug te vinden.
Goed dat we weer naar Kazakstan terug zijn gegaan; we hebben nu toch weer een ander beeld van het land en zien dat het zuid-westen armer is, veel immigranten heeft en volgens mij hier van overheidswege toch minder voor de bevolking en de steden gedaan wordt.