Georgië, transit naar Europa
9 september 2018 - Tbilisi, Georgië
Nog steeds de zijderoute volgend, rijden we met de nachttrein verder de Kaukasus in met als eindbestemming Tbilisi, de hoofdstad van Georgië.
We worden al voor 7 uur wakker gemaakt met een kopje thee, een schaaltje met koekjes en snoepjes door de provonidza van onze wagon om de formaliteiten bij de grensovergang te regelen.
Slimme tante trouwens, ze geeft ons thee en zegt dan: "I gave you thai, so when I come back you give me money, money!"
De trein stopt bij de grens en dan beginnen de lang durende controles: paspoorten, bagage en één voor één worden de treinreizigers in een coupé geroepen bij een norse douane beambte, die met zijn laptop met fotocamera je paspoort scant, een foto van je neemt: "look in the camera" en uiteindelijk het verlossende stempeltje in je paspoort zet; yes we mogen Georgië binnen!!
Iedere treinwagon heeft zijn eigen douanier en toch duurt het meer dan 2 uur voordat de trein verder boemelt. Na 13 uur rijden we Tibilisi binnen en je kunt je ogen niet geloven: oude, leegstaande, grijze tot ruïne's vervallen huizenblokken, daterend uit het sovjet tijdperk en veel roestige, kapotte treinwagons op ongebruikte rail tracks!
Vrolijk word je er niet van!
Een beetje triest, na een nacht slecht geslapen te hebben in ons boemeltje, gaan we op zoek naar ons hotel. Ons humeur wordt er niet beter op als we zien dat ons hotel op de hoek van een autovrije straat ligt, waar alleen bars, nachtclubs en restaurantjes zijn en keiharde muziek je tegemoet schalt. ( dit vermelden ze niet bij Booking.com)!
Jongelui, waarschijnlijk studenten met een vakantiebaantje, proberen ons die tentjes in te lokken met een: "please come and enjoy Georgian food"!
De kamer van dit nog niet helemaal afgebouwde hotel is op de 3e verdieping en nee geen lift, dus sjouwen met onze bagage, die met de weken zwaarder wordt!
De volgende dag, na een goede nachtrust, maar een minder goed ontbijt van rauwe eieren in een kop melk en koekjes, (heerlijk dat geklaag af en toe) nemen we de uit het sovjet tijdperk stammende metro naar de oude stad.
De stad ligt aan de Mtkvari rivier, op een oude handelsroute van Europa en Azië en op de driesprong van het Ottomaanse, Perzische en Russische rijk, die allemaal Tbilisi overheerst hebben en hun sporen hebben nagelaten.
De oude, nog deels ommuurde stad ligt onderaan de muren van het Narikala fort en is met zijn kronkelende straatjes met mooi gerestaureerde panden, de Sioni kathedraal, de Anchiskhati basiliek, het Vrijheids- en Meidan plein, de Peace Bridge en de Clock Tower een must!
Met de kabelbaan (mijn ding!!!!, maar toch weer alle moed bij elkaar geraapt) kun je naar het fort en naar de Kartlis Deda, een standbeeld van "de moeder van Georgië" in klederdracht. Zij symboliseert het Georgische karakter: gastvrij, trots en gepassioneerd. In haar linkerhand heeft ze een glas wijn om vrienden te verwelkomen en in haar rechterhand een zwaard om vijanden te bevechten.
We stellen ons vertrek 2 keer uit omdat we het gevoel hebben nog niet alles gezien te hebben en omdat we ons hier op ons gemak voelen.
Vanuit Tbilisi hebben we de verre omgeving bezocht: de bergen met zijn prachtige natuurschoon, Mtscheta, de oude hoofstad en belangrijke bedevaartplaats voor de Georgiërs, de grotten stad Vardzia en Gori de geboortestad van Stalin, die door de ouderen hier nog steeds vereerd wordt.
Het platteland is, ondanks zijn vele fruitbomen en wijnranken, arm en paard en wagen zijn hier heel gewoon. Onderweg hebben we iets vreemds gezien, overal in de dorpen lopen gasleidingen langs beide zijden van de wegen en waar een huis, restaurant, zijweggetje is gaat de pijpleiding omhoog en vormt zo een soort van boog om deze "obstakels" heen.
De pijpen zijn veelal geel geverfd en verfraaien de dorpen nou niet echt.
Georgië is misschien nog niet zo'n populaire vakantiebestemming bij ons, maar is met mooie bruisende hoofdstad met zijn zowel klassieke als moderne architectuur, zijn ongerepte platteland, zijn hoge bergen (de Kaukasus), zijn vele kloosters en wijnstreken en een vriendelijke bevolking zeker een mooie vakantiebestemming!
Profitez bien de vos dernières semaines! Bisous, Kat
Des moments difficiles s’oublient vite quand on est dans un beau pays comme ça!
Oui on a des jours avec et des jours sans.....
Aujourd’hui je rêve d’un bon yaourt grec et une tartine avec du vieux gouda!!!!!
Ha,ha, on devient difficile!
Liefs,Loes
A très bientôt!
XXX