Azerbaijan: land van het eeuwige vuur!

  
Bij Centraal- Azië denk ik meteen aan de zijderoute, terwijl ik dat niet echt heb met Azerbaijan. Toch houdt de zijderoute niet op in Oezbekistan. De handel van het oosten naar Rusland ging via Turkmenistan, Iran en Azerbaijan.
Bakoe, de hoofdstad van Azerbaijan, was een belangrijke halte op deze zijderoute en er zijn in de oude ommuurde stad, die prachtig is, nog verschillende karavanserai's te vinden. 
Het is bekend dat er al in de 10e eeuw olie (nefte) werd gevonden rondom Bakoe, dat gebruikt werd in de huizen als verlichting en ook al verhandeld werd. De eerst olieput van de wereld werd in 1846  gedrild in Bibi Heybat.
Pas  in de 19e eeuw werd de olie op grote schaal geëxploiteerd en werd Bakoe een booming city waar vele bekende ondernemers en zakenlieden naar toegingen.
Rothschild stichtte hier in 1883 de Caspian-Black Sea Joint Stock Company en Ludwig Nobel een kolonie: Villa Petrolea.
De vele, meestal Russische oliemagnaten bouwden in Bakoe grote imposante huizenblokken aan enorme boulevards en in die tijd groeide de bevolking er sneller dan in Londen, Parijs of New-York.
De 29 meter hoge Maiden Tower in de oude stad (Isera Seher) was lang het historische icoon van Bakoe. 
Sinds 2000 wordt er veel gebouwd, vooral wolkenkrabbers: Flame Tower, Socar Tower en verandert de stad, die zichzelf graag vergelijkt met Dubai of Parijs, met de dag. Het is nu een hele moderne stad, met een promenade langs de Kaspische zee, brede lanen en gebouwen met diverse stijlen: tsaristisch, sovjet en Haussman. 
Bakoe is de vitrine van Azerbaijan, maar als je de dorpen eromheen bezoekt zie je dat niet iedereen van de olierijkdom profiteert: armetierige huizen, ongeasfalteerde weggetjes en volgens de mensen is er op het platteland geen werk te vinden en trekken de hoogopgeleiden op grote schaal naar Rusland.
Diegenen die na een rechten- of medicijnstudie in hun land willen blijven hebben vaak een baantje als taxichauffeur of als gids in Bakoe.
's Avonds leeft de stad, iedereen is op straat te vinden, wandelend door de vele loopstraten met zijn restaurants en terrasjes. 
Gelukkig is de oude stad uit de 12e eeuw bewaard gebleven. In dat gedeelte ligt ons hotel en het is heerlijk om daar rond te wandelen, een terrasje te pakken na een dag in de drukte van het moderne, maar zeker ook interessante gedeelte van Bakoe.
Binnen de stadsmuren vind je het zandstenen Shirvanshah paleis, de Juma moskee, de Vahid tuinen, de Maiden Tower en het middeleeuwse marktplein; allemaal even mooi! Vanuit Bakoe hebben we de belangrijkste dorpen en bezienswaardigheden van Azerbaijan bezocht. Het Nationaal Park Qobustan, bekend om zijn prehistorische rotstekeningen, bevindt zich in de open lucht en is vrijwel onbeschermd.
De moddervulkanen zijn een ritje met een oude Lada door een hobbelig woestijnachtig gedeelte ook zeker de moeite waard. Ik heb de modder op mijn huid uitgeprobeerd, maar het resultaat is (nog) niet zichtbaar!
Op het Abseron schiereiland is de Yanar Dag (berg van het vuur) een unieke plek op aarde met, sinds de oudheid,  een natuurlijke voortdurende  brandende aardgasbron. 
Marco Polo heeft dit fenomeen al in zijn verhalen beschreven.
Zelf vond ik de vuurtempel van Ateshgah het interessantst, gebouwd in de 17e eeuw door de Zoroastristen uit India en Perzië, die de 4 heilige elementen vereren: lucht, aarde, water en vuur, dat hier zomaar uit de grond kwam. 
Het vuur is er nog steeds maar wordt voor de toeristen geregeld door middel van een gaskraantje!
Handelaren uit India brachten er oude Indiërs naar toe om voor hen te bidden opdat er geen ongeluk op hun lange zijderoute reis zou gebeuren. In ruil daarvoor kregen ze gratis eten en geld voor hun achtergebleven familie in India. Zij zaten en baden de hele dag rond om het heilige vuur; tot hun dood.
Er zijn nog steeds zo'n 5000 zoroastristen in Azerbaijan, vooral in Bakoe en in de grensstreek met Iran.
Al met al is Azerbaijan een land met veel contrasten waar het gemakkelijk reizen is en Bakoe een stad de moeite waard om te bezichtigen!