Met de Sharq naar Samarkand.

  In Oezbekistan kun je gemakkelijk met de trein reizen en heel wat sneller dan met de bus. We hadden eigenlijk met de Afrosiyob naar Samarkand willen gaan, de Oezbeekse Eurostar, maar die was al dagen lang volgeboekt.
De Sharq is dan een goede tweede keuze. Deze lijkt een beetje op onze NS intercity trein en doet er een uurtje langer over. We hadden ruime luxe leren stoelen in de business class en het was een relaxte reis.
Het eerste wat we gedaan hebben bij aankomst in Samarkand is een treinkaartje kopen voor Bukhara. Nu hebben we wel geluk en 2 plaatsen in de Afrosiyob kunnen bemachtigen!  Een klus geklaard!
Samarkand is één van de oudste steden van centraal Azië en was een belangrijk kruispunt op de zijderoute. Hier ontmoetten handelaren en kunstenaars van de verschillende zijderoutes elkaar.
Samarkand is groot geworden onder Timoer Lenk, ook wel bekend als Tamerlane,
(1336-1405) een despoot, die niet te vergeten 17 miljoen mensen vermoord heeft. Hij (Groot Emir) maakte Samarkand de hoofdstad van het Timoeridenrijk en stuurde alle kunstenaars van zijn rijk naar de hoofdstad om deze te verfraaien.
Sinds de onafhankelijkheid van Oezbekistan wordt hij in dit land gezien als een held en je vindt in iedere stad wel een standbeeld van hem, op de plaats van het standbeeld van Lenin. In de omringende landen wordt hij vooral als een barbaar gezien.
Ons hotel ligt midden in het centrum van de oude stad, vlakbij het enorme Registan, dat je al op kilometers afstand ziet: drie imposante mausoleums, ieder met zijn eigen stijl, met mooie gekleurde mozaïeken en 33 meter hoge minaretten.
Adembenemend!!
We hebben nog vele andere monumenten bezocht, te veel om op te noemen maar hier toch enkele: de madrassa Ulug Beg, de Bibi Khanum moskee en mausoleum, de
Chah-i-Zinda en de Gour-e-Amir, allemaal even mooi!
De rest van de stad, in sovjet stijl gebouwd, bekoort ons niet en al wandelend door dit moderne gedeelte zie je dat de slechte wijken ommuurd zijn en weggemoffeld. 
Op de voorlaatste dag in Samarkand hadden we geen Oezbeekse Sum meer en in heel Oezbekistan is het moeilijk om een bank te vinden die de MasterCard accepteert. Dit hadden we verwacht in Kirgizië en daarom eurootjes meegenomen. 
Na van de ene na de andere bank gestuurd te zijn, kwamen we er achter dat het een feestdag was, het offerfeest en veel banken, winkels etc. waren gesloten. 
Na anderhalf uur van hot naar her gelopen te hebben, zoals meer toeristen trouwens, toch één bank gevonden die onze euro's heeft gewisseld voor Oezbeekse Sum: de nationale bank van Oezbekistan, die merkwaardigerwijze wel open was.
We waren wel allebei meteen miljonair met meer dan 2 miljoen Sum (250 euro's)!
Dit zijn echt hele grote pakken met geld. Portemonnee's zie je hier dan ook niet. Iedereen loopt met stapels biljetten, gewoon met een elastiekje eromheen, in zijn zak.
Het was die dag bloedheet en ons water was op, dus op zoek naar een cafeetje. Alles was echter dicht in deze buurt, behalve één restaurantje. Oef!
Ik heb gevraagd of alleen drinken ook goed was en met gebaren en "okay, welcome" werden we naar binnen geloodst.
Binnen waren op één na, alle tafels bezet met militairen en politie agenten. We bestelden een liter water en 2 colaatjes en enkele minuten later stond onze tafel vol met brood, thee, tomatensalade, Plov met paardevlees en onze bestelde colaatjes en water.
Wat doe je dan met zo veel uniformen om je heen: eten!!!!!!! 
Het paardevlees hebben we, verborgen onder servetjes, laten liggen en de rekening van 3,90 euro met plezier betaald. 
Dit was onze goedkoopste en de meest hilarische maaltijd in Samarkand.