Met een Nederlandse bus naar Oezbekistan

 
 De busreis van  Shymkent naar Tashkent, de hoofdstad van Oezbekistan, verliep als een trein. Een prima bus uit Nederland, een tweedehandsje, goed onderhouden en met ruime zitplaatsen. 
Die dag was onze geluksdag want ook de grensovergang was een makkie. Met de bus werden we vlakbij de grenspost van Kazakstan afgezet, bagage uitgeladen, stempeltje halen, busje weer in en 50 meter verderop er weer uit met alle bagage om je visum te laten stempelen. Dit duurde alles bij elkaar nog geen half uur en daarna door richting Tashkent, onze eerste stop.
Tashkent komt op je af zo gauw je er binnenrijdt. Deze stad, waarvan het centrum in 1966 helemaal verwoest werd door een aardbeving, werd door de Russen opnieuw aangelegd met grote, brede boulevards, statige sovjet- gebouwen, grote pleinen, parken en vijvers met fonteinen.
We zijn begonnen met door de stad te dwalen, maar zijn daar gauw van afgestapt: deze stad is echt te groot om alles te belopen. Een busje, marshroutki dan maar; ook dit was niet ideaal, we kwamen wel ergens, maar niet waar we wilden zijn. 
Vanaf dat moment hebben we de stad verkend met de metro. Voor 13 cent koop je een plastic muntje en kun je van de ene kant naar de andere kant van de stad reizen. De metro stations, door de Sovjet's aangelegd, zijn trouwens prachtig: hoge plafonds met kandelaars en mooie schilderingen; je mag er jammergenoeg geen foto's maken. Bij iedere ingang wordt je rugzakje gecontroleerd!
Ons eerste doel was om een treinkaartje te kopen voor de hoge snelheidstrein naar Samarkand. Van het noord-oosten waar ons hotel ligt, naar het station in het zuid-westen van de stad.
Daar begonnen de problemen: de dag waarop we wilden vertrekken was er geen plaats meer. De volgende dag dan maar; hier alleen nog maar plaats in de Sharq, een trein die er een uur langer over doet en alleen nog maar business class plaatsen. 
Van budget naar business dan maar!!
Al wandelend in de buurt van het station op zoek naar een pinautomaat stuitten we op de Heilige Maria Hemelvaart kathedraal, een zeer mooie Byzantijnse kerk en een oase van rust in deze drukke wijk!
Een nacht langer blijven in ons hotel was niet mogelijk, je raadt het al: volgeboekt.
Al zoekende naar een ander hotel zagen we midden in het centrum het grootste hotel van Oezbekistan: hotel Uzbekistan, een gedateerd maar erg mooi, zeer luxe hotel uit de Russische tijd. Boven ons budget, maar leuk voor de verandering! 
De volgende dag bezoeken we de Chorzu bazaar, een grote, kleurige markt onder een groene koepel waar we rondslenteren tussen de kraampjes met groente, fruit, eieren, snoep en kleding. Ook buiten de koepel vind je heel veel kraampjes en is het er vele malen drukker dan binnen.
Hier hebben we onze laatste Kirgizische  biljetten gewisseld bij een mannetje met een grote plastic tas met geld.
Daarna naar de Kukeldash Madrassa en de Juma ( Vrijdag )moskee, in dezelfde buurt. De foto's spreken voor zich denk ik!
Op aandringen van de eigenaar van ons hotel hebben we ook de moderne zeer grote Barak Khan Madrassa bezocht; mooi om te zien en goed onderhouden,maar veel minder indrukwekkend dan de eerste. Daar een paar Oezbeekse meisjes ontmoet die Frans studeren en absoluut foto's van ons wilden maken en natuurlijk in het Frans wilden converseren. Ze hielden een taxi voor ons aan, betaalden deze zelfs en we konden hen bellen als we hulp nodig hadden. 
De laatste dag hebben we meer in de moderne wijken gewandeld en ondermeer de Senaat, het Romanov paleis, het Amir Timur plein met zijn Timur standbeeld en het stadion gezien.
Natuurlijk de Sayilgoh straat niet te vergeten, die 's avonds veranderd in "Broadway" met veel kitscherige verlichting waar men à la Montmartre een portret kan van zichzelf kan laten tekenen en schilderijen en allerlei " antiek" te koop ligt.
Al met al een moderne en verrassende stad met veel groen waar je op onverwachte plekken mooie moskeeën en madrassa's tegenkomt en veel vriendelijke en behulpzame mensen.