Astana, " le Dubai des steppes"!

De eerste etappe van onze reis is Astana in Kazachstan, in mijn gedachten een stoffige stad midden in de immense steppen van centraal Azië. Nee dus!!!
Astana was vroeger wel een provinciestadje, totdat president Nazabaryev in 1997 besloot om de hoofdstad te verplaatsen van Almaty in het zuiden naar Astana ( wat trouwens "hoofdstad" betekent in het Kazachs) in het noorden.
In de kortst mogelijkste tijd werd het een bruisende stad met wolkenkrabbers, ultra moderne infra structuur en werden architecten van over de hele wereld uitgenodigd om hier het ene na het andere avant-garde gebouw neer te zetten.
Een ervan is de Khan Shatyr, een 150 meter hoge glazen tent van glas, waarin een shopping mall gevestigd is en op de bovenste verdieping een zwemparadijs met zandstranden en ligstoelen.
De 97 meter hoge Bayterek toren, het symbool van de stad is ook de moeite waard om te bezichtigen evenals het Contemporary art center, een grote ronde zonwerende glazen bol van 8 verdiepingen, gebouwd voor de Expo 2017 met hele interessante exposities over allerlei vormen van duurzame energie. Je raakt niet uitgekeken!
Deze "Dubai van de steppen" is voor de liefhebbers van moderne architectuur een aanrader!
Waar je ook loopt in deze futuristisch stad, er is geen peuk of wat voor ander afval op straat te vinden en in de vele shopping malls lopen vrouwen onafgebroken te bezemen en is alles glanzend schoon. Je voelt je bijna bezwaard om over de pas geboende vloeren te lopen en je stappen worden als het ware meteen weggeveegd.
Tussen al deze hyper moderne gebouwen hebben we op onze laatste dag ,na lang zoeken, een pareltje van een orthodox kerkje gevonden (de Constantine en Helen kathedraal), verborgen en omringd door flatgebouwen. Hier heeft de tijd stil gestaan en zie je oude Russische vrouwen met kleurige hoofddoekjes en schorten de kerk schoonpoetsen en de opgebrande kaarsjes en verwelkte bloemen weghalen. Een oase van rust. 
De inwoners (Russen en Kazakken) zijn zeer vriendelijk en je hoeft maar even stil te staan en zoekend rond te kijken of er komt al iemand naar je toe om te helpen en natuurlijk is ons Russisch, dankzij de 20 lessen, zo goed dat we er met gebarentaal vooral uitkomen. De mensen zijn zeer gedisciplineerd en overal lopen politie en beveiligingsmensen rond, zodat je het wel uit je hoofd laat om niet in de pas te lopen. Niemand rijdt door rood licht en steekt over als het niet mag. In de bussen staan de mannen meteen hun zitplaats af aan een vrouw en iedereen betaalt trouw zijn kaartje (60 cent per rit).
Vanavond testen we een andere vorm van transport en nemen we de Talgo, de hoge snelheidstrein naar Almaty: 1300 km in 12 uur dus met die snelheid valt het wel mee! 
Wie weet wat ons daar te wachten staat.